najniższa emerytura w islandii
Według 4.par. 19. art. przepisów nr. 129/1997 zezwala się obcokrajowcom na wypłatę składek wpłacanych na fundusz emerytalny w przypadku wyjazdu z Islandii, chyba że jest to zabronione przepisami międzynarodowymi, obowiązującymi Islandię. W chwili obecnej Islandia podpisała takie porozumienie z 30 krajami.
Ile wynosi najniższa emerytura? Ci, którzy pracowali długo - nie przechodzili na emeryturę od razu od ukończenia wieku emerytalnego - na dodatek na kilku etatach, dostają emerytury, które
dolnośląskie - najwyższa emerytura: 29 877,81 zł / najniższa emerytura: 0,02 zł kujawsko-pomorskie - najwyższa emerytura: 30 844,06 zł / najniższa emerytura: 0,23 zł
Zostały one wypłacone w wysokości najniższej emerytury, czyli 1200 zł brutto. „Trzynastki” dostało ok. 9 mln. osób w Polsce. Najniższa emerytura wypłacana przez ZUS. Trzeba również pamiętać, że w przypadku, gdy osoba odchodząca na emeryturę nie posiada wymaganego stażu pracy, ZUS nie wypłaci jej emerytury minimalnej.
Pakiet 5 ebooków. - Kwotę swojej przyszłej emerytury można poznać bardzo łatwo. Wystarczy skorzystać z kalkulatora emerytalnego, porozmawiać z naszym doradcą lub przeczytać list, który Zakład Ubezpieczeń Społecznych wysyła do nas co roku informując o stanie konta emerytalnego. W liście jest wyliczona kwota naszej przyszłej
nonton film dilan 1991 full movie lk21. Islandzki system emerytalny został oceniony jako najlepszy na świecie ze względu na bardzo niskie obciążenia dla budżetu państwa, a także wysoką stopę Wydatki Islandii na finansowanie systemu emerytalnego są najniższe w całej Unii Europejskiej – stanowią jedynie 2 proc. PKB. Dla porównania najdroższy system emerytalny mają Włochy i Grecja (ponad 15 proc. PKB). Natomiast Polska wydaje co roku na opłacanie świadczeń emerytalnych i rentowych równowartość 12 proc. PKB, czyli 6 razy więcej niż w kontakcie! Prosto na Twojego maila będziemy wysyłać skrót najważniejszych informacji ze świata finansów, powiadomienia o nowościach rynkowych, najnowsze oceny i raporty oraz codzienne notowania wybranych przez Ciebie funduszy inwestycyjnych. Przeczytaj także: Polski system emerytalny oceniony na tróję Jak Islandia pogodziła bardzo dobre warunki życia na emeryturze z niskimi wydatkami państwa? Najniższe w Europie koszty oferowania państwowych emerytur wynikają z tego, że obowiązkowy system emerytalny składa się z dwóch filarów: I filar - świadczenia finansowanego z budżetu (z bieżących podatków), II filar - emerytury finansowanej ze składek pracodawcy i pracownika. Unikatową cechą systemu emerytalnego w Islandii jest to, że oba filary działają na zasadzie naczyń połączonych: im wyższe świadczenie ma być wypłacane z II filaru (dodatkowe dochody), tym mniejsze będzie dofinansowanie emerytury z budżetu. Prawo do emerytury podstawowej zależy od okresu zamieszkiwania w Islandii, gdy spełnia się dwa warunki – okres zamieszkiwania w Islandii nie krótszy niż 3 lata i dodatkowo trzeba mieszkać w Islandii w okresie pobierania świadczenia. Ustawowy wiek emerytalny jest jednym z najwyższych w Europie i wynosi 67 lat; o emeryturę w niepełnej wysokości można się ubiegać od 65 roku życia. Przyszły emeryt na krótko przed osiągnięciem wieku emerytalnego otrzymuje formularz do wypełnienia z Zakładu Ubezpieczeń Emerytalnych (Tryggingastofnun). W tym formularzu musi wskazać wszelkie inne źródła dochodów na emeryturze, w tym wysokość świadczenia, jakie będzie otrzymywał z obowiązkowego funduszu emerytalnego (II filaru). Emerytura podstawowa Wskazanie dodatkowych dochodów jest konieczne, ponieważ emerytura z I filara dzieli się na dwie części: emeryturę podstawową (grunnhfeyrir) oraz kwotę zależną od dochodów (tekjutrygging). Wszyscy, którym emerytura przysługuje, mają prawo do emerytury podstawowej oraz do emerytury zależnej od dochodu, przy czym im wyższe będzie świadczenie wypłacane z systemu kapitałowego (z II filara), tym niższa będzie kwota przyznana przez ZUS w ramach dodatku zależnego od dodatkowego dochodu (tekjutrygging). Opłaca się pracować dłużej Mieszkaniec Islandii może odroczyć moment przejścia na emeryturę aż do 72 roku życia. W takim przypadku jego emerytura wypłacana z I filaru będzie rosła o 0,5% miesięcznie. Natomiast marynarze, którzy przepracowali na morzu 25 lat, mogą ubiegać się o pełną emeryturę już po ukończeniu 60 roku życia. Obowiązkowe fundusze emerytalne II filar działa na podobnej zasadzie jak polskie otwarte fundusze emerytalne, przy czym wysokość wpłat jest znacznie wyższa niż w Polsce: stanowi 12 proc. wynagrodzenia pracownika, z czego 8 proc. jest finansowane przez pracodawcę, a 4 proc. przez pracownika. W niektórych branżach oraz w sferze budżetowej wpłaty pracodawcy są wyższe niż 8 proc. Pomimo że fundusze inwestują składki na rynku kapitałowym (w obligacje i akcje), emerytura jest wypłacana w systemie hybrydowym: dożywotnie świadczenie nie może być niższe niż 56 proc. ostatnich zarobków przy 40 latach opłacania składek (element systemu o zdefiniowanym świadczeniu), ale może być wyższa – jeżeli fundusz osiągnął odpowiednio wyższą stopę zwrotu uwzględniającą transfery zysków na zapewnienie emerytury obliczanej według zdefiniowanego świadczenia (element systemu o zdefiniowanej składce). Fundusze oferowane dla pracowników w sferze budżetowej działają według schematu o zdefiniowanym świadczeniu. Fundusze emerytalne II filara powstały w Islandii w 1980 roku, czyli najstarsi uczestnicy mają już wypłacane pełne emerytury (uwzględniające 40 lat oszczędzania). III filar podobny do PPK Trzeci filar działa bardzo podobnie do rodzimych PPK: składki są finansowane zarówno przez pracodawcę i pracownika po takiej samej wysokości – po 2 proc. wynagrodzenia, przy czym oferowanie III filaru jest w pełni dobrowolne dla pracodawcy. Aktywa islandzkich funduszy emerytalnych na koniec 2020 roku wyniosły 44,9 mld USD, co stanowiło wzrost o 15,4 proc. w skali roku; wartość aktywów stanowiła 194,3 proc. PKB. Średnia stopa zwrotu funduszy emerytalnych w 2020 roku wyniosła 9 proc., natomiast w okresie ostatnich 10 lat 5,8 proc., co znacznie przekraczało stopę aktuarialnego odniesienia na poziomie 3,5 proc. Ze względu na silne zachęty finansowe do dłuższej pracy, a także etos pracy rzeczywisty wiek emerytalny w Islandii wynosi 68,5 lat. Podsumowanie Fenomenem systemu emerytalnego w Islandii jest połączenie dwóch elementów: bardzo niskich kosztów dla budżetu, a także rzeczywistej stopy zastąpienia wynoszącej około 100 proc. po uwzględnieniu emerytury z dwóch obowiązkowych filarów. Niskie wydatki państwa na pokrycie świadczeń emerytalnych wynikają z tego, że w Islandii oba filary obowiązkowej emerytury stanowią system naczyń połączonych. Obniżeniu kosztów i jednoczesnej wysokiej stopie zastąpienia sprzyjały w ostatnich latach wysokie stopy zwrotu osiągane przez fundusze emerytalne. A to oznacza, że jeżeli stopy zwrotu funduszy emerytalnych w przyszłości będą niższe, będzie to miało negatywny wpływ nie tylko na wysokość emerytury, ale również na wzrost kosztów budżetowych.
Polska jest na szarym końcu pod względem wysokości emerytur wobec wcześniejszych wynagrodzeń. Gorzej jest w RPA, Meksyku i Wielkiej Brytanii. Wysokość emerytur wobec zarobków Źródło: OECD / Media Obywatele Holandii, Turcji i Chorwacji po przejściu na emeryturę otrzymują ponad 100 proc. wynagrodzenia. Holenderscy i tureccy emeryci dostają odpowiednio 101 proc. i 102 proc., ale Chorwaci otrzymują hojne 129 proc. Jak podaje Światowe Forum Ekonomiczne, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przeanalizowała dane z 35 państw członkowskich i innych krajów. Dane zebrane w ramach raportu OECD „Emerytury w 2017 roku” pokazują, że Indie (99 proc. zarobków), Portugalia (95 proc.) i Włochy (93 proc.) mają bardzo konkurencyjne stawki emerytalne. >>> Czytaj też: System emerytalny jest niewydolny. 75 proc. obecnych 40-latków dostanie minimum Najniższa emerytura w krajach rozwiniętych Na drugim końcu skali znalazła się Polska, Wielka Brytania, Meksyk i RPA. Emeryci w Wielkiej Brytanii mają najgorszą sytuację wśród krajów OECD – otrzymują zaledwie 29 proc. swojego wynagrodzenia. W krajach OECD średnia wysokość emerytury wynosi 63 proc., a średnia dla państw członkowskich Unii Europejskiej – 71 proc. Emerytura w Stanach Zjednoczonych osiąga wartość 49 proc. zarobków, a w Chinach, gdzie mieszka ponad 1,4 miliarda ludzi, wskaźnik ten wynosi 83 proc. Demograficzna bomba Chociaż większość z tych emerytur wydaje się hojna, to podane procenty maskują wiele poważniejszych problemów. Lepsza opieka zdrowotna w rozwiniętych i rozwijających się krajach oznacza, że ludzie żyją dłużej i pobierają emeryturę państwową przez więcej lat, niż przewidują to systemy emerytalne. Według danych Banku Światowego emeryci w sześciu krajach z najbardziej rozwiniętymi systemami emerytalnymi żyją od ośmiu do jedenastu lat dłużej, niż jest na to przygotowana gospodarka. W Japonii nawet o 16 lat dłużej. W ostatnim raporcie Światowego Forum Gospodarczego systemy emerytalne w USA, Wielkiej Brytanii, Japonii, Holandii, Kanadzie oraz Australii zostały opisane jako „światowa bomba zegarowa”. Według wyliczeń Światowego Forum Gospodarczego systemy te doprowadzą do deficytu w wysokości 224 bln dolarów do 2050 r. „Ryzykownie obciążymy dochody przyszłych pokoleń. Uprzemysłowiony świat stanie w obliczu największego kryzysu emerytalnego w historii”, czytamy w raporcie. Jeśli Chiny i Indie zostaną dodane do statystyk, niedobór osiągnie 400 bln dolarów. To pięć razy więcej niż obecna gospodarka światowa. Liczba osób powyżej 65 r. ż. na 100 osób w wieku produkcyjnym / Media „Przewidywany wzrost długowieczności i wynikająca z tego starzejące się populacje to finansowy odpowiednik zmian klimatycznych” – mówi Michael Drexler, dyrektor ds. systemów finansowych i infrastrukturalnych na Światowym Forum Ekonomicznym. „Musimy teraz zająć się tym problemem lub zaakceptować, że jego negatywne konsekwencje będą nawiedzać przyszłe pokolenia, obciążając nasze dzieci i wnuków” – dodaje Drexler. Przeciwdziałanie kryzysowi emerytalnemu By poradzić sobie z tym problemem, wiele krajów, w tym kilka państw członkowskich UE i OECD, podnosi wiek, w którym mężczyźni i kobiety mogą przejść na emeryturę. Na przykład w Wielkiej Brytanii wiek emerytalny wzrośnie, zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, do 66 lat w październiku 2020 r. Rząd planuje także dalsze podwyżki, które podniosą wiek z 66 do 67 lat w latach 2026-2028. W tym roku Wielka Brytania zobowiązała również pracodawców do zapewnienia pracowniczego programu emerytalnego zatrudnionym w wieku 22 lat i starszym, którzy zarabiają co najmniej 10 000 funtów (13 980 dolarów) rocznie. Według ekspertów samo podniesienie wieku emerytalnego nie wystarczy, by zniwelować globalną lukę emerytalną. >>> Czytaj też: O ile wzrosną w tym roku renty i emerytury? Zieleniecki: Wskaźnik waloryzacji jest znacznie wyższy
W Polsce wiek emerytalny wynosi obecnie 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet. A jak to wygląda w innych krajach w Europie oraz w reszcie świata? I właściwie dlaczego wiek emerytalny jest stopniowo podnoszony? Spis treści: Dlaczego wiek emerytalny jest podwyższany? Wiek emerytalny w Unii Europejskiej Wiek emerytalny w innych krajach europejskich Wiek emerytalny na świecie Kontrowersje wokół podwyższania wieku emerytalnego Czy warto pracować dłużej? W Polsce już próbowano podnieść wiek emerytalny. Zakładała to reforma rządu Platformy Obywatelskiej i Polskiego Stronnictwa Ludowego. Zmiana oznaczała podwyższenie wieku emerytalnego do 67 lat zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Nie spotkała się jednak z dobrą opinią społeczeństwa, zabrakło też odpowiedniej kampanii, która wyjaśniałyby, dlaczego zdecydowano się na taką zmianą. Kolejny rząd, czyli Prawa i Sprawiedliwości, wrócił do wcześniejszego rozwiązania (65/60). Dlaczego wiek emerytalny jest podwyższany? Podwyższanie wieku emerytalnego jest niejako koniecznością wynikającą ze zmian cywilizacyjnych i społecznych. Przede wszystkim chodzi o to, że społeczeństwo się starzeje, a do tego żyjemy statystycznie coraz dłużej. W rezultacie więcej osób pobiera emeryturę, a mniej wpłaca składki emerytalne. Tu też warto wyjaśnić, że pieniądze, które idą z naszych pensji na rzeczone składki, nie są tak naprawdę gromadzone na naszą przyszłą emeryturę, lecz na bieżąco wydawane. Dlatego lata później, gdy na rynku pracy będzie znacznie mniej osób niż obecnie, może być problem z utrzymaniem systemu emerytalnego. Mówiąc wprost, zabraknie pieniędzy na wypłatę emerytur. Stąd właśnie pomysł, by podnieść wiek emerytalny - w efekcie więcej osób by pracowało, a mniej pobierało emerytury. Pozwoliłoby to utrzymać wydajność systemu emerytalnego. Nie jest to oczywiście zmiana przyjemna, bo oznacza dłuższe czekanie na zasłużoną emeryturę. Niemniej jak dotąd nie znaleziono lepszego rozwiązania, by uratować ubezpieczenia społeczne oraz emerytury w krajach, w których społeczeństwo się starzeje - a dotyczy to również Polski. W parze z podnoszeniem wieku emerytalnego starano się wprowadzić tzw. reformę sześciolatków. Wcześniejsze pójście do szkoły (o rok) również przekładałoby się na większą liczbę osób aktywnych zawodowo, które odprowadzałaby składki emerytalne. Z tej reformy - wzbudzającej kontrowersje (oznaczającej "krótsze dzieciństwo") - także wycofał się rząd PiS. Wiek emerytalny w Unii Europejskiej Wiek emerytalny kobiet w Polsce wynosi 60 lat i jest to najniższa wartość w Unii Europejskiej (taka sama obowiązuje w Austrii oraz Rumunii). Średnia europejska dla kobiet to 63 lata i 9 miesięcy. W przypadku emerytur dla mężczyzn tylko na Słowacji wiek emerytalny jest niższy niż w Polsce (62 lata), a tyle samo wynosi (lub będzie wynosić po zaplanowanych reformach) w Austrii, Bułgarii, na Cyprze, w Finlandii, na Litwie, w Luksemburgu, na Łotwie, Malcie, w Słowenii, Szwecji i na Węgrzech. Kto zaś pracuje najdłużej? Rekordzistami są mieszkańcy Wielkiej Brytanii i Irlandii, gdzie wiek emerytalny dla obydwu płci wynosi aż 68 lat. Do 67. roku pracują (albo będą, zgodnie z reformami) zaś obywatele obu płci: Belgii, Chorwacji, Danii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii i Niemiec. W tym ostatnim kraju rozważa się nawet podwyższenie wieku emerytalnego do… 71 lat. A w których państwach Unii Europejskiej pracuje się do 66. roku życia? Mianowicie w Portugalii i we Włoszech. Wiek emerytalny w innych krajach europejskich Bardzo często to kraje wysoko rozwinięte najszybciej podnoszą wiek emerytalny. Dzieje się tak dlatego, że to właśnie w nich obywatele żyją najdłużej, a jednocześnie społeczeństwo się starzeje. Widać to dobrze na przykładzie krajów europejskich, które nie należą do UE. W przypadku bogatej Norwegii i Islandii zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet wiek emerytalny wynosi po 67 lat. W Mołdawii, a więc jednym z najbiedniejszych krajów Europy, mężczyźni pracują do 62. roku życia, kobiety zaś do 57. Na Ukrainie jest to odpowiednio 62 lata i 60 lat, a Białorusi - 63 i 58. Co ciekawe, zarówno w niezbyt zamożnej Bośni i Hercegowinie, jak i bardzo bogatej Szwajcarii (europejskiej rekordzistce, jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia!) wiek emerytalny wynosi po 65 lat dla obydwu płci. Wiek emerytalny na świecie W krajach pozaeuropejskich można wskazać na tę samą tendencję co w Europie - w zamożniejszych podnosi się stale wiek emerytalny. Dość dużo wynosi on w Stanach Zjednoczonych, bo aż 68 lat dla mężczyzn i 67 lat dla kobiet. Obywatele Kanady obu płci pracują do 67. roku, podobnie jest w Australii (zaplanowana reforma). W Japonii - kraju, gdzie statystycznie żyje się najdłużej na świecie - reforma przewiduje podwyższenie wieku emerytalnego do 68 lat. Sporą ciekawostkę stanowi Libia, gdzie wiek emerytalny dla obydwu płci wynosi aż 70 lat! A zdecydowanie nie jest to kraj z grupy najbardziej rozwiniętych. Kontrowersje wokół podwyższania wieku emerytalnego Z jednej strony trudno uniknąć podwyższenia wieku emerytalnego, z drugiej zaś - przymus dłuższej pracy np. dla wcześniejszego pokolenia może się wydawać bardzo niesprawiedliwy. Dlatego tak trudno przekonać społeczeństwo, by zaakceptowało takie reformy. Duża w tym rola edukacji, a przede wszystkim polityków, którzy przeprowadzają reformę. To oni - także we własnym interesie (by nie stracić poparcia) - powinni właściwie uzasadnić sens zmian, tak by każdy mógł to zrozumieć i świadomie się wypowiedzieć. Inna sprawa, że nie można wieku emerytalnego podnosić "po prostu". W niektórych zawodach bowiem trudno pracować chociażby w wieku 65-67 lat. By dłuższa aktywność zawodowa nie oznaczała wypchnięciu z rynku pracy osób 60+, należy przygotować odpowiedni system wsparcia zawodowego, pozwalający na łatwe przekwalifikowanie się - w razie potrzeby. Duża też w tym rola ustawodawcy, by zapewnił obywatelom godną pracę do emerytury, jeśli decyduje się ją odsunąć w czasie. Czy warto pracować dłużej? Nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ wiele zależy od rodzaju pracy i stylu życia. W przypadku trudniejszych zawodów, w których praca obciąża zdrowie, na pewno dłuższe oczekiwanie na emeryturę miałoby gorsze skutki. Jednak są też atuty dłuższej pracy, która może nawet wydłużać życie. Zwłaszcza praca umysłowa pozwala zachować aktywność mentalną, sprzyja dalszej socjalizacji (pracujemy wśród ludzi), pobudza do działania. Praca z ludźmi ma spore znaczenie, ponieważ wiele osób po przejściu na emeryturę popada w izolację, samotność, a to często prowadzi nawet do depresji. Z wykształcenia polonista i amerykanista, z zawodu – bardziej ten pierwszy. Od ponad dekady zajmuje się pracą nad tekstami: pisaniem, redagowaniem, okazjonalnie korektą. Specjalizuje się przede wszystkim w tematyce home & living, ale pisze też o kulturze, sztuce, modzie, zdrowiu, turystyce i wszystkim, co akurat zwróci uwagę oraz zaciekawi. Prywatnie fan seriali z fabułą oderwaną od rzeczywistości oraz – w miarę możliwości czasowych i innych – podróżnik.
W związku z tym, że w tym roku waloryzacja emerytur odbędzie się na zasadzie kwotowo-procentowej, rzeczywiste podwyżki świadczeń będą wyższe, niż się emerytura w 2020 roku zostanie zatem podwyższona z 1 100 zł do 1 200 zł, czyli o 100 zł. Ta podwyżka dotyczy także:Renty rodzinnejRenty socjalnejRenty z tytułu całkowitej niezdolności do pracyOsoby pobierające rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy otrzymają w 2020 roku świadczenie w wysokości 900 przysługuje minimalna emerytura?Wbrew pozorom minimalna emerytura wcale nie jest gwarantowana, czyli nie musi być zapewniona każdemu. Dlaczego tak jest? Aby otrzymać minimalną emeryturę należy spełnić kilka warunków:Osiągnąć wiek emerytalny. Obecnie w przypadku kobiet wynosi on 60 lat, a w przypadku mężczyzn – 65 że spełnione zostały wymagane okresy składkowe i nieskładkowe. W przypadku kobiet jest to 20 lat, a w przypadku mężczyzn – 25 lat. Co ważne, okresy nieskładkowe mogą wynosić maksymalnie 1/3 okresów składkowych. Szacuje się, że obecnie kilkaset tysięcy osób otrzymuje świadczenia w wysokości mniejszej niż minimalna emerytura. W przypadku ponad 50 tysięcy seniorów jest to mniej niż 600 zł. Dlaczego nie każdemu przysługuje minimalna emerytura?Wielu osobom wydaje się, że po wejściu w wiek emerytalny dostaną przynajmniej minimalną emeryturę. Owszem, w większości przypadków tak będzie nawet jeśli z wyliczeń okaże się, że gromadzone przez lata składki emerytalne są zbyt niskie. Jednak prawda nie zawsze wygląda tak kolorowo. Okazuje się bowiem, że w 2018 roku blisko 250 tysięcy osób nie miało prawa nawet do najniższej emerytury. Z szacunków wynika, że za 10 lat ta liczba zwiększy się do ponad 650 tysięcy osób. Dlaczego tak wielu nie przysługuje nawet minimalna emerytura? Wszystko wiąże się właśnie z okresami składkowymi i nieskładkowymi. Coraz więcej pracowników jest zatrudnianych na podstawie umów o dzieło, albo pracuje po prostu na czarno. Niestety w takim przypadku ten czas liczy się jako okres nieskładkowy, a w związku z tym jeden z warunków gwarantowanej minimalnej emerytury nie może zostać sprawdzić, czy przysługuje mi minimalna emerytura? Aby ustrzec się przed przykrymi niespodziankami, warto już teraz sprawdzić, czy będzie Ci przysługiwała przynajmniej minimalna emerytura. Aby to zrobić, należy podliczyć Twój staż pracy. Pamiętaj, że jeżeli jesteś kobietą, musi on wynosić przynajmniej 20 lat, a jeżeli jesteś mężczyzną – 25 się, czy dzięki umowie, na której obecnie jesteś zatrudniony, podlegasz ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu. Pamiętaj, że okres składkowy to także np. przebywanie na zasiłku stronie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych możesz sprawdzić informacje o wysokości zebranych składek i na tej podstawie oszacować, ile wyniesie Twoja emerytura, gdy już osiągniesz wiek na to szczególną uwagę jeżeli jesteś kobietą, ponieważ według danych to kobiety stanowią ponad 80% osób, które otrzymują świadczenia niższe niż minimalna to jest okres składkowy?Okres składkowy to czas, w którym dana osoba podlegała ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu. Oczywiście najczęściej jest to po prostu okres zatrudnienia na etacie, ale nie tylko. Okres składkowy to także czas działalności gospodarczejPracy na umowę-zleceniePrzebywania na zasiłku to jest okres nieskładkowy?Okres nieskładkowy liczy się wtedy, gdy dana osoba przebywa na bezrobociu, pobiera zasiłek chorobowy lub opiekuńczy, albo jest na urlopie bezpłatnym. Trzynasta emerytura zależna od najniższej emeryturyW tym roku także zostanie wypłacona tzw. trzynasta emerytura, czyli dodatkowe roczne świadczenie. Jej kwota dla każdego jest taka sama, a zależy ona od kwoty minimalnej związku z waloryzacją i podwyżkami najniższa emerytura w 2020 roku wynosi 1200 zł, czyli o 100 zł więcej niż rok temu. Trzynasta emerytura jest przyznawana każdemu, kto pobiera świadczenie emerytalne i nie trzeba w związku z tym składać żadnego osobnego wniosku. Po raz pierwszy trzynasta emerytura została wypłacona w 2019 roku. W tym roku na te dodatkowe świadczenie zostanie przeznaczonych ok. 11,75 mld zł. Trzynasta emerytura do większości osób ma trafić już w kwietniu. Najniższa emerytura w Polsce – podwyżki W 2020 roku waloryzacja emerytur opiera się na zasadzie kwotowo-procentowej. To dobra wiadomość szczególnie dla tych seniorów, którzy otrzymują najniższe świadczenia. Dzięki temu minimalna emerytura z 1 100 zł wzrosła do 1 200 zł. Wskaźnik waloryzacji w tym roku wynosi 3,56%, ale podwyżki będą liczone w ten sposób dopiero od pewnego progu, czyli 1966,29 zł. W praktyce oznacza to, że osoby, które do tej pory otrzymywały ponad 1100 zł, ale nie więcej niż 1 966,29 zł, dostaną 70 zł podwyżki. Powyżej tego progu podwyżki będą liczone już procentowo – zgodnie ze wskaźnikiem waloryzacji, który w tym roku wynosi 3,56%.Należy pamiętać, że waloryzacja dotyczy emerytur, które zostały przyznane przed 29 lutego 2020. fot. Kevin Schneider z Pixabay
W jakich przypadkach obywatele innych krajów mogą odzyskać składki wpłacane na fundusz emerytalny przy wyjeździe z Islandii na stałe? Według 19. art. przepisów nr. 129/1997 zezwala się obcokrajowcom na wypłatę składek wpłacanych na fundusz emerytalny w przypadku wyjazdu z Islandii, chyba że jest to zabronione przepisami międzynarodowymi, obowiązującymi Islandię. W chwili obecnej Islandia podpisała takie porozumienie z 30 krajami. Należą do nich: Stany Zjednoczone oraz kraje EWG, Szwajcaria oraz wszystkie kraje Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. EFTA: to Islandia, Norwegia, Liechteinstein i Szwajcaria ze względu na umowę Vadus a krajami EFTA. ESB: to Austria, Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Holandia, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Cypr (część grecka), Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Portugalia, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry i Niemcy. Osoby, które posiadają obywatelstwo w jednym z wyżej wymienionych krajów nie mogą wystąpić o wypłatę składek na fundusz emerytalny przy wyjeździe na stałe z które posiadają obywatelstwo w dwóch lub więcej krajów również nie mogą wystąpić o wypłatę składek emerytalnych, chyba że wszystkie obywatelstwa znajdują się w krajach nie związanych z porozumieniem Islandii. Specjalne przepisy dotyczą obywateli Wielkiej Brytanii, którzy posiadali obywatelstwo tego państwa do 1 stycznia 2021, w czasie kiedy Wielka Brytania należała do UE. Zezwala się na wypłatę składek emerytalnych wpłacanych po 1 stycznia 2021 roku. Co stanie się ze składkami płaconymi przez obcokrajowców gdy wrócą z powrotem do kraju z którego pochodzą? Nie jest możliwe wypłacenie składek osobom obcego pochodzenia na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Zasada ta opiera się na wzajemnym porozumieniu krajów członkowskich o stosowaniu prawa o ubezpieczeniach społecznych w stosunku do osób przeprowadzających się pomiędzy krajami członkowskimi. Możliwe jest wypłacenie składek osobom spoza EOG, gdy wyprowadzają się z kraju. Składki członków funduszu emerytalnego oraz dopłaty pracodawców wypłacane są bez odsetek, ale z rekompensatą wzrostu cen. Jeżeli osoba należąca do funduszu uzyskała prawo do tak zwanej renty prognozowanej (zazwyczaj po okresie 3 lat) kwota wypłaty może się obniżyć. Czy mogę decydować, do jakiego funduszu emerytalnego chcę należeć? Przynależność do funduszu emerytalnego określana jest przez umowy zbiorowe, które określają pensje minimalne dotyczące określonych zawodów, bądź przez osobne przepisy prawne. Jeśli twoja umowa zbiorowa nie obejmuje zawodu, który wykonujesz bądź twoja umowa zatrudnienia nie podlega pod umowę zbiorową, możesz wtedy wybrać fundusz emerytalny zgodnie z regułami, które ustalane są przez fundusze emerytalne. Reguły niektórych funduszy emerytalnych nie dopuszczają członkostwa dla każdego, np. w przypadku funduszy emerytalnych pracowników sektora publicznego. Tu możesz zapoznać się z dostępnymi funduszami emerytalnymi Czy mogę otrzymać zwrot wpłaconych składek w chwili, gdy przestanę być członkiem funduszu emerytalnego? Nie, osoby posiadające islandzkie obywatelstwo nie mogą otrzymać zwrotu wpłaconych składek do funduszy emerytalnych, zarówno tych ogólnych jak i dodatkowych. Gdy obcokrajowiec wyjeżdża z Islandii może otrzymać zwrot wpłacanych składek. Dotyczy to jednak tylko obywateli krajów spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W jakich przypadkach obywatele innych krajów mogą odzyskać składki wpłacane na fundusz emerytalny przy wyjeździe z Islandii na stałe? Według 19. art. przepisów nr. 129/1997 zezwala się obcokrajowcom na wypłatę składek wpłacanych na fundusz emerytalny w przypadku wyjazdu z Islandii, chyba że jest to zabronione przepisami międzynarodowymi, obowiązującymi Islandię. W chwili obecnej Islandia podpisała takie porozumienie z 30 krajami. Należą do nich: Stany Zjednoczone oraz kraje EWG, Szwajcaria oraz wszystkie kraje Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu. EFTA:to Islandia, Norwegia, Liechteinstein i Szwajcaria ze względu na umowę Vadus a krajami EFTA. ESB: to Austria, Belgia, Bułgaria, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Holandia, Irlandia, Włochy, Chorwacja, Cypr (część grecka), Łotwa, Litwa, Luksemburg, Malta, Portugalia, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Czechy, Węgry i Niemcy. Osoby, które posiadają obywatelstwo w jednym z wyżej wymienionych krajów nie mogą wystąpić o wypłatę składek na fundusz emerytalny przy wyjeździe na stałe z które posiadają obywatelstwo w dwóch lub więcej krajów również nie mogą wystąpić o wypłatę składek emerytalnych, chyba że wszystkie obywatelstwa znajdują się w krajach nie związanych z porozumieniem Islandii. Specjalne przepisy dotyczą obywateli Wielkiej Brytanii, którzy posiadali obywatelstwo tego państwa do 1 stycznia 2021, w czasie kiedy Wielka Brytania należała do UE. Zezwala się na wypłatę składek emerytalnych wpłacanych po 1 stycznia 2021 roku. Jakie reguły obowiązują odnośnie wpłat na fundusz emerytalny? Członek funduszu może odpisać od podatku do 8% zarobków do opodatkowania, 4% składki do funduszu podstawowego i 4% do składki do funduszu dodatkowego. Dopłata pracodawcy nie zalicza się do obowiązkowego odprowadzania podatku tak, jak od innch dochodów i nie nazywana jest korzyściami pracownika. Podatek od tych dochodów płacimy przy otrzymywaniu emerytury tak, jak od innch dochodów. Czy obywatele innych państw mają obowiązek płacenia składek emerytalnych? Osoby innych państw, którzy otrzymują pensję w Islandii płacą składki emerytalne według tych samych zasad, co obywatele islandzcy, zgodnie z islandzkim prawem o funduszach emerytalnych. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy obcokrajowiec będący obywatelem jednego z krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego, jest pracownikiem zagranicznej firmy przez krótki czas i ma tak zwany formularz A1(E 101/N 101), wydany przez kraj, z którego pochodzi. Wtedy podlega on pod prawo o ubezpieczeniach, obowiązujące w jego własnym kraju. Czy płacenie składek emerytalnych jest obowiązkowe? Tak, zgodnie z prawem wszystkie osoby pracujące lub prowadzące własną działalność gospodarczą, zobowiązane są do zapewnienia sobie przyszłej emerytury poprzez członkostwo w funduszu emerytalnym. Członkostwo w funduszu emerytalnym obowiązuje od 16 do 70 roku życia. Do kiedy muszę zapłacić składkę emerytalną, jeśli prowadzę własną działalność gospodarczą? Składki trzeba wpłacać miesięcznie. Dniem płatności jest dziesiąty dzień następnego miesiąca po wypłaceniu pensji, zaś ostateczny termin upływa z końcem tegoż miesiąca. Jeśli składka wpłacona jest po ostatecznym terminie płatności, naliczone zostają odsetki karne. Ile muszę wpłacać na fundusz emerytalny? Obowiązkowa składka wpłacana do funduszu emerytalnego wynosi 12% pensji brutto, w okresie od 16 do 70 roku życia. Dla osób pracujących na ogólnym rynku pracy, podział wysokości wpłacanych składek jest ustalany w umowach zbiorowych. Zazwyczaj pracownik płaci 4% zarobków brutto, wpłata pracodawcy została płodniesiona, uważa się iż w przyszłości płowinna ona wanosić 11,5%, cp ogólnie wyniesie 15,5%. Dla pracowników sektora publicznego i niektórych innych grup zawodowych dopłata pracodawcy jest wyższa. Powyżej podano ogólną regułę, odstępem od niej są pracownicy bankowi, członkowie starszego systemu emerytalnego oraz pracownicy gmin. Jakie korzyści płyną z płacenia składek emerytalnych? Emerytura do końca życia. Prawo do renty bądź renty rodzinnej (dla dzieci), jeśli osoba należąca do funduszu emerytalnego utraci zdolność do pracy i stanie przed realną utratą dochodów z powodu choroby bądź wypadku. Renta rodzinna wypłacana jest współmałżonkowi bądź dzieciom w przypadku śmierci członka funduszu emerytalnego. Możliwość uzyskania korzystnych pożyczek. Kto sprawuje nadzór nad składkami wpłacanymi do funduszu emerytalnego? Krajowy Urząd Podatkowy, uzyskując informacje od funduszy na temat wpływających do nich wpłat i porównując je z informacjami wykazywanymi w zeznaniach podatkowych pracowników i osób prowadzących własną działalność gospodarczą, prowadzi nadzór nad tym, czy składki emerytalne są wpłacane. Fundusze emerytalne wysyłają do wszystkich swoich członków zestawienie wszystkich składek, które wpłynęły do funduszu. Dopuszczalne jest udostępnianie zestawień w formie elektronicznej, jeżeli członek funduszu sobie tego życzy. Członkowie funduszu mają obowiązek sprawdzania, czy wszystkie wymagane składki są odprowadzane od ich pensji. Aby składki podlegały gwarancji Funduszu Gwarancyjnego Płac, w przypadku bankructwa firmy, ważne jest sprawdzenie listy wpłat w ciągu 60 dni od daty wystawienia zestawienia. Jeżeli w zestawieniu brak informacji na temat jakichś składek, należy poinformować o tym fundusz emerytalny, poprzez przedstawienie w ciągu 60 dni odcinków wypłat. Uprawnienia emerytalne opierają się jedynie na składkach, które zostały uiszczone. Nie pamiętam, do jakich funduszy emerytalnych płaciłem składki przez całe życie. Czy istnieje ryzyko, że niektóre wpłaty zostaną przeoczone bądź się przedawnią? Uzyskane prawo do emerytury nie przepadnie, nawet jeśli wykaz wpłat zostanie zagubiony. Możesz skontaktować się z funduszem, do którego wpłacasz składki, aby uzyskać dostęp do portalu internetowego danego funduszu emerytalnego, gdzie można zobaczyć całościowy wykaz uprawnień uzyskanych we wszystkich funduszach. Informacje te uzyskać też można na portalu emerytalnym „Lífeyrisgátt“, który udostępnia informacje o wszystkich funduszach ogólnych, zaś dostęp do niego zapewnia ta sama nazwa użytkownika i hasło, co w konkretnym funduszu.
najniższa emerytura w islandii
